Skip to content
هجوم مي برم به تخت
به پتوي سردم
و زيرش
وسط تاريكي كه ساخته ام
خودم را از چشم دنياي خيلي واقعي
قايم مي كنم
از حرارت تن و نفس خودم گرم مي شوم
و يادم مي آيد با غرور
كه هيچ وقت
از سرما نخواهم مرد
دست كم تا وقتي كه زنده و گرمم.
Like this:
Like Loading...
